วันพุธ ที่ 22 พฤษภาคม 2562 เจ้าหน้าที่ศูนย์ส่งเสริมอุตสาหกรรมภาคที่ 2 เข้าร่วมพิธีเปิดอาคารศูนย์บริการเพื่อพัฒนาธุรกิจและนวัตกรรม (USIS) โดยมีรองผู้ว่าราชการจังหวัดพิษณุโลก นายสุรชัย มณีประกร เป็นประธานในพิธีเปิด ณ อาคารศูนย์บริการเพื่อพัฒนาธุรกิจและนวัตกรรม คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร จ.พิษณุโลก

เขตเศรษฐกิจพิเศษแม่สอด จังหวัดตาก จังหวัดตาก ถูกจัดให้เป็นหนึ่งในเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษในระยะแรกตามประกาศ กนพ.ที่ 1/2558 ซึ่งพื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตากครอบคลุมพื้นที่ 3 อำเภอ ได้แก่ อำเภอแม่สอด อำเภอพบพระ และอำเภอแม่ระมาด ทั้งนี้ ด้วยเหตุผลที่เป็นจังหวัดที่มีศักยภาพและโอกาสในการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจจากหลายปัจจัย คือ เป็นประตูฝั่งตะวันตกของประเทศไทย บนแนวระเบียงเศรษฐกิจ (East-West Economic Corridor : EWEC) ซึ่งสามารถเชื่อมโยงกับเขตเศรษฐกิจชายแดน เมืองเมียวดี รัฐกะเหรี่ยง และเชื่อมต่อสู่ท่าเรือเมาะละแหม่ง รัฐมอญ และกรุงย่างกุ้ง สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ได้ ทั้งนี้ สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์นับเป็นประเทศคู่ค้าทางชายแดนที่สำคัญเป็นอันดับ 2 ของไทยรองลงมาจากมาเลเซีย โดยด่านการค้าชายแดนไทย-เมียนมาร์ มีมูลค่าการส่งออกมากที่สุด คือ ด่านแม่สอด จังหวัดตาก คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 68 ของมูลค่าการส่งออกชายแดนไทย-เมียนมาร์ทั้งหมด ส่งผลให้ด่านแม่สอดนับเป็นด่านที่มีศักยภาพในการเติบโตทางเศรษฐกิจสูง ประกอบกับในพื้นที่อำเภอแม่สอด มีฐานการลงทุนเดิมในพื้นที่อยู่แล้วและมีภาคการผลิตที่ใช้แรงงานเข้มข้น รวมทั้งสามารถร่วมดำเนินกิจการในลักษณะอุตสาหกรรมการผลิตร่วม (Co-production) กับนิคมอุตสาหกรรมเมียวดี (เมียนมาร์) ได้อีกด้วย ปัจจุบันรัฐบาลไทยได้มีการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานเพื่ออำนวยความสะดวกด้านโลจิสติกส์ เช่น การขยายสนามบินแม่สอด การขยายถนน 4 เลน (เส้นทาง ตาก-แม่สอด) และการสร้างสะพานข้ามแม่น้ำเมย แห่งที่ 2 เชื่อมต่อระหว่างบ้านวังตะเคียนฝั่งอำเภอแม่สอด กับ ฝั่งบ้านเยปู เมืองเมียวดี ระยะทางยาว 22 กิโลเมตร เริ่มก่อสร้างเมื่อเดือนสิงหาคม 2558 และกำหนดแล้วเสร็จในปี พ.ศ.2561 โดยคาดว่าจะส่งผลให้การค้า การส่งออกระหว่างกันเพิ่มมากขึ้น ซึ่งภาพรวมการค้าชายแดนผ่านด่านแม่สอด ขณะนี้ ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง คาดว่าหลังจากก่อสร้างโครงสร้างและสาธารณูปโภคพื้นฐานแล้วเสร็จ จะช่วยเพิ่มมูลค่าการค้าชายแดนแม่สอดให้ขึ้น มาแตะระดับหนึ่งแสนล้านบาท จากปัจจุบันอยู่ที่ปีละ 8.4 หมื่นล้านบาท สำหรับการส่งออกช่วง 4 เดือนแรกปีนี้นั้น (ม.ค.-เม.ย. 2560) ผ่านด่าน แม่สอดมีมูลค่ารวม 2.78 หมื่นล้านบาท เพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันปีก่อน 10.49 % ที่มีมูลค่าส่งออกรวม 2.52 หมื่นล้านบาท ทั้งนี้ ได้มีการกำหนดบทบาทของเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตาก เป็น “ศูนย์เปลี่ยนถ่ายสินค้าระหว่างประเทศ/เครือข่ายอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้น” ซึ่งกำหนดโครงสร้างเศรษฐกิจแยกตามประเภทต่าง ๆ ได้ดังนี้ คือ ภาคบริการ 51.47 % ภาคการเกษตร 24.94 % และ ภาคอุตสาหกรรม 16.93 % ซึ่งมีผลผลิตในพื้นที่ ได้แก่ ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ข้าว ถั่วเขียวผิวมัน ถั่วเหลือง พืชผัก ประมงน้ำจืด อุตสาหกรรมส่วนใหญ่เกี่ยวกับเครื่องแต่งกาย เกษตร และสิ่งทอ ในขณะที่ภาคบริการเป็นการขายส่ง/ขายปลีก โดยมีอุตสาหกรรมและบริการเป้าหมาย ได้แก่ อุตสาหกรรมสิ่งทอ เครื่องนุ่งห่ม และเครื่องหนัง อุตสาหกรรมแปรรูปสินค้าเกษตรและอาหารแปรรูป และ การผลิตอาหารสัตว์ การผลิตผลิตภัณฑ์เซรามิกส์ อุตสาหกรรมผลิตเครื่องเรือนจากไม้ อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ อุตสาหกรรมชิ้นส่วนประกอบยานยนต์ นิคมหรือเขตอุตสาหกรรม และนิคมอุตสาหกรรมบริการ และกิจการด้านโลจิสติกส์ อาทิ คลังสินค้า ศูนย์เปลี่ยนถ่ายสินค้า ทั้งนี้ ได้มีการกำหนดบทบาทของเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดตาก เป็น “ศูนย์เปลี่ยนถ่ายสินค้าระหว่างประเทศ/เครือข่ายอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้น” ซึ่งกำหนดโครงสร้างเศรษฐกิจแยกตามประเภทต่าง ๆ ได้ดังนี้ คือ ภาคบริการ 51.47 % ภาคการเกษตร 24.94 % และ ภาคอุตสาหกรรม 16.93 % ซึ่งมีผลผลิตในพื้นที่ ได้แก่ ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ข้าว ถั่วเขียวผิวมัน ถั่วเหลือง พืชผัก ประมงน้ำจืด อุตสาหกรรมส่วนใหญ่เกี่ยวกับเครื่องแต่งกาย เกษตร และสิ่งทอ ในขณะที่ภาคบริการเป็นการขายส่ง/ขายปลีก โดยมีอุตสาหกรรมและบริการเป้าหมาย ได้แก่ - อุตสาหกรรมสิ่งทอ เครื่องนุ่งห่ม และเครื่องหนัง - อุตสาหกรรมแปรรูปสินค้าเกษตรและอาหารแปรรูป และ การผลิตอาหารสัตว์ - การผลิตผลิตภัณฑ์เซรามิกส์ - อุตสาหกรรมผลิตเครื่องเรือนจากไม้ - อุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ - อุตสาหกรรมชิ้นส่วนประกอบยานยนต์ - นิคมหรือเขตอุตสาหกรรม และนิคมอุตสาหกรรมบริการ - กิจการด้านโลจิสติกส์ อาทิ คลังสินค้า ศูนย์เปลี่ยนถ่ายสินค้า นอกจากเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษแม่สอดที่มีความสำคัญต่อกลุ่มจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 1 ตามที่ได้กล่าวมาข้างต้นแล้วนั้น เส้นทางเชื่อมโยงสายเศรษฐกิจอีกแนวหนึ่งที่มีความสำคัญ คือ เขตพื้นที่เศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก (East-West Economic Corridor: EWEC) หรือที่เรียกว่าเส้นทาง R9 ซึ่งเส้นทางนี้ เป็นการตัดขวางเชื่อมระหว่าง 2 มหาสมุทร คือ มหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันออก หรือทะเลจีนใต้ และมหาสมุทรอินเดียทางตะวันตก โดยมีระยะทาง 1,450 กิโลเมตร เชื่อมโยง 4 ประเทศ ได้แก่ เมียนมาร์ ไทย ลาว และเวียดนาม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเชื่อมโยงตลาดในกลุ่มประเทศอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง หรือ GME (Greater Mekong Subregion) 6 ประเทศให้เป็นศูนย์กลางในการพัฒนาธุรกิจ และอำนวยความสะดวกด้านการขนส่ง ช่วยลดต้นทุน และย่นระยะเวลาในการขนส่ง โดยที่เส้นทางสาย R9 นี้ ยังมีจุดเชื่อมต่อกับแนวพื้นที่เศรษฐกิจเหนือ-ใต้ (North South Economic Corridor : NSEC) ที่สี่แยกอินโดจีน จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งสามารถเชื่อมต่อไปยังประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ได้ จึงเป็นโอกาสที่ดีของจังหวัดในภูมิภาคและประเทศไทยในการ เชื่อมโยงระบบโลจิสติกส์ภายในและนอกอนุภูมิภาคอีกทั้ง ยังเป็นทางเลือกให้กับระบบโลจิสติกส์ในอนุภูมิภาค GMS อีกด้วย จะเห็นได้ ว่าการพัฒนาเส้นทางเศรษฐกิจสาย R9 หรือ แนวพื้นที่เศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก (East-West Economic Corridor: EWEC) ทำให้ จังหวัดในกลุ่มภาคเหนือตอนล่าง 1 และประเทศไทยมีโอกาสสำคัญในการขยายตลาดการค้าไปสู่ผู้บริโภคขนาดใหญ่ได้ง่ายและสะดวกยิ่งขึน้ โดยเฉพาะประเทศจีนซึ่งเป็นตลาดใหญ่ที่สำคัญของไทยในการค้าผ่านแดนอีกด้วย

บ้านนาต้นจั่น จังหวัดสุโขทัย บ้านเมืองเก่า จังหวัดสุโขทัย บ้านผารังหมี จังหวัดพิษณุโลก บ้านเล่าเน้ง จังหวัดเพชรบูรณ์ บ้านห้วยปลาหลด จังหวัดตาก บ้านนอกด่าน จังหวัดอุตรดิตถ์

กระทรวงอุตสาหกรรม โดยกรมส่งเสริมอุตสาหกรรมได้กำหนดยุทธศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างและพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมให้เติบโตและแข่งขันได้ การสนับสนุนปัจจัยเอื้อต่อการประกอบการธุรกิจอุตสาหกรรมและการพัฒนาประสิทธิภาพองค์กร โดยการสนับสนุนเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับผู้ประกอบการ OTOP ซึ่งเป็นเศรษฐกิจรากฐานของประเทศ โดยการพัฒนาผู้ประกอบการที่ดำเนินการผลิตผลิตภัณฑ์อยู่แล้วให้มีความยั่งยืนและพัฒนาสินค้าให้เป็นไปตามความต้องการของตลาดหรือผู้ซื้อแต่เนื่องจากในปัจจุบันผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมชุมชนเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีตลาดค่อนข้างจำกัด สาเหตุจากผลิตภัณฑ์มีความล้าสมัยไม่มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบหรือมีการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ๆเพื่อช่วยให้การผลิตผลิตภัณฑ์มีคุณภาพได้มาตรฐานมากขึ้น ผู้ผลิตยังมีศักยภาพในการผลิตไม่เพียงพอ ขาดความรู้ความเข้าใจในการพัฒนากระบวนการผลิตที่ถูกต้อง การผลิตที่รวดเร็วและได้มาตรฐาน หรือยังขาดการบริหารจัดการการผลิตที่ดีและยังไม่สามารถนำภูมิปัญญาดั้งเดิมที่มีอยู่มาสร้างมูลค่าเพิ่มโดยการพัฒนาผลิตภัณฑ์ให้เป็นที่ต้องการของตลาดได้ โครงการการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมโดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญา (The Development of Industrial Business by Applying Cultural Heritage and Local Wisdom) เป็นโครงการที่มุ่งเน้นการพัฒนาผลิตภัณฑ์โดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญามาพัฒนาต่อยอดให้เกิดผลลัพธ์ที่สามารถดำเนินการได้ในเชิงพาณิชย์ ก่อให้เกิดมูลค่าใหม่ของทุนวัฒนธรรมและภูมิปัญญาซึ่งในปีงบประมาณ 2558 กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม จึงมีแนวคิดที่จะดำเนินการพัฒนาผลิตภัณฑ์โดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญา (วัฒนธรรมชนเผ่ากะเหรี่ยง) ดังนั้น การดำเนินการพัฒนาผลิตภัณฑ์โดยใช้ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญา (วัฒนธรรมชนเผ่ากะเหรี่ยง) นั้น เป็นโครงการที่จะช่วยให้มีการพัฒนาผลิตภัณฑ์ด้านนี้และสามารถจะเข้าไปช่วยเหลือ ให้คำนำปรึกษา ทำให้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอกะเหรี่ยงให้มีคุณค่าและมีคุณภาพเพื่อออกสู่ตลาดสินค้าภายในประเทศและต่อยอดสู่ต่างประเทศในการรองรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ดังเช่นข้อมูลการเผยแพร่และประชาสัมพันธ์ในงานอัตลักษณ์แฟชั่นชนเผ่าลาภเลิศหล้านภาลัยเพื่อเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ สร้างจิตสำนึกและนำคุณค่าของอัตลักษณ์ชนเผ่ากะเหรี่ยงมาสร้างรายได้ในเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ ซึ่งกะเหรี่ยงเป็นชนเผ่าที่มีความเป็นอัตลักษณ์ (identity) ในด้านศิลปวัฒนธรรม ประเพณีความเป็นอยู่ที่แตกต่างจากชนเผ่าอื่น อัตลักษณ์จะแสดงความเป็นตัวตนและสังคม เนื่องจากทุกชนเผ่าสร้างอัตลักษณ์ที่ร่วมกัน แตกต่างกัน เช่น ถ่ายทอดเพลงพื้นบ้าน นิทาน การสร้างและดำรงวัฒนธรรม การสร้างบ้านเรือน เครื่องแต่งกาย ฯลฯ ชนเผ่าที่อยู่ตามแม่น้ำเดียวกันมีการจัดพิธีกรรมร่วมกัน อัตลักษณ์เหล่านี้มีการผลิตซ้ำและสร้างขึ้นมาใหม่ตามการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ทางสังคมและวิธีคิด โดยอัตลักษณ์ชนเผ่ากะเหรี่ยงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า ตามพระราชเสาวณีย์ของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ที่ทรงพระราชทานให้มีการอนุรักษ์และฟื้นฟู สร้างจิตสำนึกและความภาคภูมิใจในความเป็นอัตลักษณ์ของชนเผ่ากะเหรี่ยง อีกทั้งสามารถนำอัตลักษณ์ของภูมิปัญญา วัฒนธรรมของท้องถิ่นมาใช้ในงานออกแบบเศรษฐกิจเชิงสร้างสรรค์ ผู้วิจัย (ผศ. รจนา ชื่นศิริกุลชัย) จึงได้นำเอาความเป็นอัตลักษณ์ของชนเผ่ากะเหรี่ยงในมิติทางเศรษฐกิจสังคมและสิ่งแวดล้อม มาออกแบบเป็นแฟชั่นอัตลักษณ์ชนกะเหรี่ยงในลุ่มน้ำสาละวิน สอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554) ในยุทธศาสตร์การสร้างความเข้มแข็งของชุมชนและสังคมให้เป็นรากฐานที่มั่นคงของประเทศ ทั้งยังเป็นการส่งเสริมการท่องเที่ยวให้คนรู้จักอย่างกว้างขวาง และมีตัวอย่างแฟชั่นอัตลักษณ์ชนเผ่ากะเหรี่ยงในลุ่มน้ำสาละวินที่นำมาประกอบนี้เป็นผลงานการออกแบบของคุณศรายุทธ ชินวงศ์ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 หลักสูตรออกแบบสิ่งทอ สาขาการออกแบบ คณะศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมศาสตร์ ซึ่งได้รับรางวัลขวัญใจมหาชน จากการจัดงาน อัตลักษณ์แฟชั่นชนเผ่าลาภเลิศหล้านภาลัยเพื่อเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ โดยมีการนำเอาความเป็นอัตลักษณ์ของชนเผ่า จากร่างกายและจิตวิญญาณ ในเรื่องของความเป็นธรรมชาติของป่า ดิน สายน้ำ วิถีชีวิตความเป็นอยู่ของสังคม วัฒนธรรม ที่ว่า หญิงที่แต่งงานแล้วต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกน้อย นั่งทอผ้า เวลาไปไหนต้องนำลูกน้อยผูกติดหลังตลอดเวลา มีการนำรูปแบบโครงเสื้อที่ตัดเย็บด้วยมือของชนเผ่ามาประยุกต์เป็นแฟชั่นสู่ตลาดสากล และในการจัดงาน อัตลักษณ์แฟชั่นชนเผ่าลาภเลิศหล้านภาลัยเพื่อเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เกิดจากการตระหนักถึงอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มว่ามีความสำคัญต่อเศรษฐกิจไทย ก่อให้เกิดการจ้างงานกว่าหนึ่งล้านตำแหน่ง อีกทั้งรัฐบาลมุ่งพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อส่งเสริมให้ประชาชนสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตพร้อมทั้งสนับสนุนให้เร่งพัฒนาผลิตภัณฑ์งานหัตถกรรมท้องถิ่นเพื่อจำหน่ายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ผู้สอนจึงเกิดแนวคิดให้นักศึกษาชั้นปีที่ 1 และชั้นปีที่ 3 ได้นำเอาประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นรากเหง้าทางความคิดที่สำคัญของชนเผ่าต่างๆ มาพัฒนางานด้านแฟชั่นสู่ตลาด และผลงานแฟชั่นสามารถนำมาเป็นต้นแบบทางความคิดสร้างสรรค์ แหล่งกำเนิดสินค้าด้านแฟชั่นชนเผ่าที่มีความเป็นอัตลักษณ์ของตนเองและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและยังสร้างความแตกต่างให้กับสินค้า เพื่อให้ธุรกิจแฟชั่นเกิดการต่อยอด เสริมสร้างศักยภาพของชุมชนและสังคม และเกื้อกูลสอดคล้องกับการดำเนินชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงและฟื้นฟูงานหัตถศิลป์ของไทย ตามแนวพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ โดยมีการแต่งกายแบบชนเผ่ากะเหรี่ยง ลุ่มน้ำสาละวิน เป็นแม่น้ำสายใหญ่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ตามธรรมชาติ ตลอดระยะทางที่แม่น้ำสาละวินไหลผ่านบริเวณชายแดนไทย-พม่ามีชนเผ่ากะเหรี่ยงตั้งบ้านเรือนอาศัย โดยแบ่งเป็น 6 กลุ่ม คือ 1. กะเหรี่ยงสะกอ หรือที่คนเชียงใหม่เรียกว่า "ยางขาว" แต่กะเหรี่ยงสะกอเรียกตัวเองว่า "ปวาเกอญอ" 2. กะเหรี่ยงโปว์ เรียกตนเองว่า "โพล่ง" 3. กะเหรี่ยงปะโอ หรือชื่อเรียกในภาษาพม่าว่า "ตองสู" 4. กะเหรี่ยงบะเว หรือพม่าเรียกว่า "คะยา" 5. กะเหรี่ยงคอยาว หรือ "ปาดอง" ในภาษาไทยล้านนา และ 6. กะเหรี่ยงหูยาว หรือชื่อเรียกในภาษาไทยล้านนาว่า "กะยอ" และการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมในปัจจุบันทำให้อัตลักษณ์ของชนเผ่าถูกปรับเปลี่ยนไปตามกาลเวลา การที่ชนเผ่าได้รับวัฒนธรรมใหม่เข้ามาทำให้สมาชิกในชนเผ่าระดับต่างๆ ต้องปรับตัว มีการเปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่ วัฒนธรรมประเพณี ไปอย่างมาก แต่สิ่งที่ยังคงแสดงให้เห็นถึงความเป็นอัตลักษณ์ได้อย่างชัดเจนคือ การแต่งกาย ซึ่งเป็นเรื่องของวิถีสังคม เรื่องราวความเชื่อและวัฒนธรรมที่สืบทอดจากบรรพบุรุษมานานนับร้อยปี ถึงแม้ว่ารายละเอียดอาจจะเลือนหายไปบ้างแต่ก็ได้แสดงให้เห็นความเป็นอัตลักษณ์ของชนเผ่ากะเหรี่ยง เสื้อผ้าของชนเผ่ากะเหรี่ยงมีโครงสร้างที่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิงหรือเด็ก ต่างกันตรงสีสันและลวดลาย เสื้อทอจากฝ้ายที่ปลูกเองตามริมรั้ว ทอด้วยกี่เอว หน้าผ้ามีความกว้างเท่ากับลำตัวของผู้ทอ โครงสร้างของเสื้อคือการนำผ้าทอสองชิ้นมาเย็บติดกัน เว้นตรงกลางไว้สวมหัว และพับครึ่งเว้นตอนบนให้แขนลอด เย็บข้างลงไปถึงชายเสื้อ ตกแต่งขอบคอ ขอบแขน และชายเสื้อ มีสามรูปแบบ 1. การแต่งกายของผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ เป็นสีขาวเท่านั้น มีการตกแต่งลวดลายเล็กน้อย โพกหัวด้วยผ้าทอที่มีลวดลาย คอเสื้อไม่ผ่าลึก เนื่องจากมีความเชื่อว่าถ้าผ่าลึกจะผิดประเพณี ทำอะไรก็ไม่เจริญ (ขึด) ไม่สวมเครื่องประดับ 2. การแต่งกายของผู้ชายไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ โครงเสื้อเหมือนผู้หญิง ไม่มีการตกแต่งเสริม สวมกางเกงแบบจีน (กุยเฮง) 3. การแต่งกายของผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ตัวเสื้อสั้นเนื่องจากต้องให้ลูกกินนมแม่ ตัวเสื้อมีการปักลวดลายด้วยเส้นด้ายฝ้ายและลูกเดือย สวมผ้าถุง ที่ขาดไม่ได้คือสร้อยคอลูกปัดหลากสีหลายๆ เส้น ยิ่งใส่มากยิ่งแสดงให้เห็นถึงความมีฐานะ และโพกหัวด้วยผ้าสีพื้น สีขาว ฟ้าและชมพู อีกทั้งตัวอย่าง ผ้าทอกะเหรี่ยง สินค้าพื้นบ้านของชนเผ่าปกากะญอ ซึ่งเป็นชนเผ่ากะเหรี่ยงในจังหวัดตาก และความงดงามอันเป็นเอกลักษณ์ของผ้าทอ ทำให้นักท่องเที่ยวที่ได้มีโอกาสไปท่องเที่ยวมักจะซื้อผ้าทอกะเหรี่ยงกลับมาเป็นของฝาก และด้วยความงดงามอันเป็นเอกลักษณ์นี่เองได้เป็นที่มาของแนวคิดการพัฒนาและยกระดับผ้าทอกะเหรี่ยงขึ้นมาในรูปแบบของผลิตภัณฑ์ ต่าง ๆ ผ้าทอกะเหรี่ยงเป็นภูมิปัญญาการทอผ้ากี่เอว ด้วยเทคนิคที่มีเอกลักษณ์เฉพาะชาวกะเหรี่ยงเผ่าปกากะญอ ซึ่งเป็นชนเผ่ากะเหรี่ยงในจังหวัดตาก มีการเลี้ยงชีพตนเองและครอบครัวด้วยการทอผ้า ที่เรียกว่า การกี่เอว ซึ่งเป็นวิธีการทอผ้าที่มีความเป็นเอกลักษณ์สูง มีการสืบทอดมายาวนานกว่าร้อยปี โดยครั้งเมื่อสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎร ได้มีพระราชดำรัสให้กระทรวงอุตสาหกรรม โดยกรมส่งเสริมอุตสาหกรรมสนับสนุนและส่งเสริมเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้ผ้ากะเหรี่ยง เพื่อการรักษาไว้ซึ่งศิลปะการทอผ้าด้วยกี่เอวที่ถือว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะแห่งเดียวในโลก พร้อมมุ่งหวังให้ราษฎรกะเหรี่ยงเกิดการอนุรักษ์วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณี และมีรายได้ที่เพียงพอในการดำรงชีวิตในปัจจุบัน และเพื่อเป็นการ “สร้าง และกระตุ้น” ให้ราษฎรกะเหรี่ยงเกิดความตระหนัก ความรัก ความหวงแหน ในการอนุรักษ์วัฒนธรรม ประเพณี และวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมไว้ พร้อมทั้งสามารถนำทรัพย์สินทางปัญญานั้นมาสู่การพาณิชย์ เพื่อเป็นการสร้างรายได้อย่างยั่งยืนตามแนวพระราชดำริในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี กรมส่งเสริมอุตสาหกรรมจึงได้มีการพัฒนาศักยภาพผ้าทอกะเหรี่ยงด้วยแนวคิด “การตลาดนำการผลิต”

กิจการผลิตสินค้า หมายความครอบคลุมถึง การผลิตที่เป็นลักษณะของการประกอบการอุตสาหกรรมทุกประเภท โดยความหมายที่เป็นสากลของการผลิตก็คือ การเปลี่ยนรูปวัตถุให้เป็นผลิตภัณฑ์ชนิดใหม่ด้วยเครื่องจักรกล หรือเคมีภัณฑ์ โดยไม่คำนึงว่างานนั้นทำโดยเครื่องจักรหรือด้วยมือ ทั้งนี้กิจการผลิตสินค้าในที่นี้รวมถึงการแปรรูปผลิตผลการเกษตรอย่างง่ายที่มีลักษณะเป็นการอุตสาหกรรม การผลิตที่มีลักษณะเป็นวิสาหกิจชุมชน และการผลิตที่เป็นการประกอบอุตสาหกรรมในครัวเรือนด้วย กิจการการบริการ หมายความครอบคลุมถึง การศึกษา การสุขภาพ การบันเทิง การขนส่ง การก่อสร้างและอสังหาริมทรัพย์ การโรงแรมและหอพัก การภัตตาคาร การขายอาหาร การขายเครื่องดื่มของภัตตาคารและร้านอาหาร การให้บริการเช่าสิ่งบันเทิงและการพักผ่อนหย่อนใจ การให้บริการส่วนบุคคล บริการในครัวเรือน บริการที่ให้กับธุรกิจ การซ่อมแซมทุกชนิด และการท่องเที่ยวและธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการท่องเที่ยว กิจการค้าส่งและค้าปลีก หมายถึง การให้บริการเกี่ยวกับการค้า โดยที่การค้าส่ง หมายถึง การขายสินค้าใหม่และสินค้าใช้แล้วให้แก่ ผู้ค้าปลีก ผู้ใช้ในงานอุตสาหกรรม งานพาณิชยกรรม สถาบัน ผู้ใช้ในงานวิชาชีพ และรวมทั้งการขายให้แก่ผู้ค้าส่งด้วยกันเอง ส่วนการค้าปลีก หมายถึง การขายโดยไม่มีการเปลี่ยนรูปสินค้าทั้งสินค้าใหม่และสินค้าใช้แล้วให้กับประชาชนทั่วไปเพื่อการบริโภคหรือการใช้ประโยชน์เฉพาะส่วนบุคคลในครัวเรือน การค้าในที่นี้มีความหมายรวมถึง การเป็นนายหน้าหรือตัวแทนการซื้อขาย สถานีบริการน้ำมัน และสหกรณ์ผู้บริโภค ข้อมูลอ้างอิง กฎกระทรวงกำหนดจำนวนการจ้างงานและมูลค่าสินทรัพย์ถาวรของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม พ.ศ.2545 (ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 119 ตอนที่ 93 ก หน้า 17 วันที่ 20 กันยายน 2545) ที่มา : www.sme.go.th (สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม : สสว.)

คุณสมบัติผู้ขอรับสินเชื่อ กิจการผลิตสินค้า บริการ ค้าปลีก ค้าส่งที่เป็นนิติบุคคล (บริษัทจำกัด ห้างหุ้นส่วนจำกัด และห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคล) สัญชาติไทย อยู่ในกลุ่ม 10 อุตสาหกรรมเป้าหมาย หรือที่เชื่อมโยงและจะพัฒนาไปสู่กลุ่มอุตสาหกรรมเป้าหมาย (S-Curve) ธุรกิจที่มีความสำคัญเชิงยุทธศาสตร์ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของจังหวัดตามที่คณะอนุกรรมการบริหารกองทุนฯประจำจังหวัดกำหนด มีความต้องการใช้เงินทุนเพื่อปรับปรุงเปลี่ยนแปลงกิจการ/สินค้า/บริการให้มีขีดความสามารถในการแข่งขันสูงขึ้น เคย หรืออยู่ระหว่างเข้าร่วมโครงการภาครัฐ หรือองค์กรเอกชนที่มีลักษณะเป็นการบ่มเพาะธุรกิจใหม่ หรือเพิ่มพูนองค์ความรู้ด้านเทคโนโลยีการตลาด การจัดการ และการเงิน หรือเป็นผู้ได้รับรางวัลในการประกวดแนวคิด/แผนธุรกิจ หรือ SMEs ดีเด่นด้านต่าง ๆ ทั้งนี้ ผู้ที่ไม่เคยร่วมโครงการในข้างต้น ต้องเข้าร่วมโครงการที่กองทุนฯกำหนด มีระบบบัญชีเดียวหรือแจ้งความประสงค์ที่จะเข้าสู่ระบบบัญชีเดียว ไม่เป็น NPL หรือถูกดำเนินคดี ณ วันที่ยื่นขอเข้าโครงการ ไม่เคยปรับเงื่อนไขการชำระหนี้ หรือไม่เคยปรับโครงสร้างหนี้ในรอบ 12 เดือนที่ผานมา และมีประวัติการชำระหนี้ปกติอย่างน้อย 12 งวด ก่อนวันยื่นขอเข้าโครงการ ทั้งนี้ สามารถผ่อนปรนได้ แต่ต้องเป็นไปตามที่กองทุนฯกำหนด ต้องไม่อยู่ระหว่างการได้รับความช่วยเหลือด้านการเงินจากกองทุนต่าง ๆ หรือเงินทุนหมุนเวียนที่ได้ดำเนินการอยู่แล้ว ยินยอมนำส่งข้อมูลทางบัญชีของกิจการและข้อมูลเครดิตให้กับกองทุน หรือผู้ได้รับมอบหมายจากกองทุนตามรอบบัญชีทุกปี ตลอดอายุการชำระหนี้ หรือเป็นไปตามที่คณะกรรมการบริหารกองทุนฯกำหนด ติดต่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมที่ www.smessrc.com หรือ สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดทั่วประเทศ

ม.ค.-ก.พ. 2560 มี.ค.-เม.ย. 2560 พ.ค.-มิ.ย. 2560 ก.ค.-ส.ค. 2560 ก.ย.-ต.ค. 2560 พ.ย.-ธ.ค. 2560 ม.ค.-ก.พ. 2559 มี.ค.-เม.ย. 2559 พ.ค.-มิ.ย. 2559 ก.ค.-ส.ค. 2559 ก.ย.-ต.ค. 2559 พ.ย.-ธ.ค. 2559 ม.ค.-ก.พ. 2558 มี.ค.-เม.ย. 2558 พ.ค.-มิ.ย. 2558 ก.ค.-ส.ค. 2558 ก.ย.-ต.ค. 2558 พ.ย.-ธ.ค. 2558 ม.ค.-ก.พ. 2557 มี.ค.-เม.ย. 2557 พ.ค.-มิ.ย. 2557 ก.ค.-ส.ค. 2557 ก.ย.-ต.ค. 2557 พ.ย.-ธ.ค. 2557 ม.ค.-ก.พ. 2556 มี.ค.-เม.ย. 2556 พ.ค.-มิ.ย. 2556 ก.ค.-ส.ค. 2556 ก.ย.- ต.ค. 2556 พ.ย.-ธ.ค. 2556 ม.ค.-ก.พ. 2555 มี.ค.-เม.ย. 2555 พ.ค.-มิ.ย. 2555 ก.ค.-ส.ค. 2555 ก.ย.-ต.ค. 2555 พ.ย.-ธ.ค. 2555 ม.ค.-ก.พ. 2554 มี.ค.-เม.ย. 2554 พ.ค.-มิ.ย. 2554 ก.ค.-ส.ค. 2554 ก.ย.-ต.ค. 2554 พ.ย.-ธ.ค. 2554 ม.ค.-ก.พ. 2553 มี.ค.-เม.ย. 2553 พ.ค.-มิ.ย. 2553 ก.ค.-ส.ค. 2553 ก.ย.-ต.ค. 2553 พ.ย.-ธ.ค. 2553 ม.ค.-ก.พ. 2552 มี.ค.-เม.ย. 2552 พ.ค.-มิ.ย. 2552 ก.ค.-ส.ค. 2552 ก.ย.-ต.ค. 2552 พ.ย.-ธ.ค. 2552 ม.ค.-ก.พ. 2551 มี.ค.-เม.ย. 2551 พ.ค.-มิ.ย. 2551 ก.ค.-ส.ค. 2551 ก.ย.-ต.ค. 2551 พ.ย.-ธ.ค. 2551 ม.ค.-ก.พ. 2550 มี.ค.-เม.ย. 2550 พ.ค.-มิ.ย. 2550 ก.ค.-ส.ค. 2550 ก.ย.-ต.ค. 2550 พ.ย.-ธ.ค. 2550

นิยามเอสเอ็มอี วารสารกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม (Dip E-Journal) เขตเศรษฐกิจพิเศษแม่สอด